عید با همه ی لحظه های قشنگش همیشه مرا به یاد روزهای دانش آموزی و کابوس مشق عید می اندازد ...!!!!
البته مشق عید به آن ابهت روزگار پدر و پدربزرگم که نه ، ولی کابوس آن پیک شادی های چهل – پنجاه و گاها شصت صفحه ای که هر صفت دیگری جز شادی می شد برایشان در نظر گرفت ، که از روز 9 – 10 فروردین عین خوره به جانم می افتاد و هرچه شیرینی و شکلات و آجیل که خورده بودم را کوفتم می کرد ، هرگز فراموشم نمی شود .مادر خدابیامرزم هم که از روز 12 فروردین وامیستاد بالای سرم تا جنب نخورم و پیک کذایی را حل کنم . همیشه به روز جمهوری اسلامی عذادار پیک شادی بودم !!
خدا پدر آن کسی را که پیک شادی را از تکالیف مدرسه حذف کرد بیامرزد ، دعای خیر کلی بچه محصل دنبالش است .گرچه آن دوره حذف پیک شادی زیاد به ما نرسید خبر به قدری مسرت بخش بود که همان یک سال دوره راهنمایی هم که شامل حالمان شد داشتیم بال در می آوردیم ! دیگر عصر سیزده به در مثل عصر عاشورا نبود .....!!!!!
گرچه وقتی وارد دبیرستان شدیم باز هم تکلیف های نامحسوس شب عید گریبانمان را چسبید ولی ما که دیگر آب از سرمان گذشته بود و گستاخی در چشمانمان موج می زد تازه از عصر روز سیزده می افتادیم به صرافت خالی بستن و ماست مالی کردن ، که به خدا فرصت نکردیم و کلی مهمان داشتیم و حتی خالی های شاخدار که طی بعضی هایش عمه ی نداشته ی پدری را هر سال می کردیم زیر خاک و تا شب هفتش هم پیش می رفتیم . و خلاصه مشق بی مشق !!! ( حتی یادم می آید یکی از بچه ها دستش را دروغکی گچ گرفته بود که مثلا شکسته ؛ تا از زیر مشق ها و اولین امتحان بعد از عید در برود ، که ب واسطه ی یک معلم کارکشته نقشه هایش نقش بر آب شد !!!! )
اینها را گفتم که چه بگویم ؟؟؟؟؟؟!!!!
آها....
فکر کردیم اگر بیاییم دانشگاه و کلاس کارمان برود بالا دیگر از این جنگولک بازی ها خبری نیست اما اینجایش را کور خوانده بودیم!!!
هر سال عید استید گرامی خیلی محترمانه و باوقار با پنبه سرمان را می برند ! یک سری تمرینات و تکالیف نامحسوسی می دهند که اگر از 29 اسفند شروع کنیم به انجامش ان شالله تا خود سیزده به در طول می کشد . حتی باید قید وسطی بازی و کاهو سکنجبین روز سیزده را هم بزنیم و بچسبیم به مقولات کاملا علمی !
عید امسال هم قصه همین است .
هر کدام از اساتید طبق متد خودشان یک سری تکالیف معین کرده اند که البته اصلا هم قرار نیست وقتی از ما بگیرند ! واگر برای هر کدامشان 3 – 4 روز وقت بگذاریم قصه تمام است !!!
خلاصه اینکه ما تا زنده ایم و در راه دانش جویی قدم می زنیم مشق شب عید دست از سر ما بر نمی دارد !!!!!!!
اما باز هم خدا را شکر .
راضی ایم به رضای حضرت حق .
مـا زنــده به آنیـم که آرام نگـیریم
موجـیم که آسودگی عدم ماست
