برای آینده ۲۸

وقت گذاشتم و فیلم «پدر آن دیگری» را دیدم.

چیزی که انگار وجهی از زندگی ماست..

اعتماد و محبت محض و صبر و صبر و صبر...

روح یدالله صمدی شاد که چنین فیلمی ساخت..

هم آن شب در جشنواره فیلم فجر روح م را نواخت، هم حالا که بعنوان بخشی از درمان خودم و بعد زندگی م آن را دیدم..

فقط نمیدانم چرا جای خالی مادرم بیشتر درد گرفت.. 

پ.ن:

دکتر ولا موسوی؛

شاید بد نباشد گاهی این فیلم را به مراجعان معرفی

کنید..