Museum of Contemporary Art Cleveland by FOA

Via MOCAView of main entrance and atrium, facing Euclid Avenue - Click image to enlarge———————————————————–“The new Museum of Contemporary Art Cleveland will be forty-four percent larger than the Museum’s current, leased facility, and will demonstrate that a museum expansion need not be large in scale to be ambitious in all respects. Devised for both environmental and fiscal sustainability, the design for the four-story building is at once technically inventive, visually stunning, and highly practical.The project is designed by the internationally acclaimed firm Foreign Office Architects (FOA), London. FOA has responded ingeniously to the project’s roughly triangular site by designing a building with a hexagonal base that, with imperceptible changes in the shape of each story, rises to a square roof. Viewed from the exterior, the building will appear as an inventive massing of six geometric facets, some flat, others sloping at various angles, all coming together to create a powerful abstract form.———————————————————–View of secondary entrance, facing intersection of Mayfield Road and Euclid Avenue - Click image to enlarge———————————————————–Clad primarily in mirror-finish black Rimex stainless steel, the façade of the new MOCA will reflect its urban surroundings, changing in appearance with differences in light and weather. Window glazing will be tinted to assimilate with the reflective skin so that during the day the building will read as a unified volume, while at night interior lights will create a dynamic pattern on the dark surface.Three of the building’s six facets, one of them clad in transparent glass, will flank a public plaza. This will provide a public gathering place and also serve as MOCA’s “front yard,” and will be the site of seasonal programming. From here, visitors and passersby may look through the transparent facet, site of the Museum entrance, into the ground floor, a space intended for socializing and for civic and cultural events.While the building’s dark exterior will offer almost no hint of the interior massing and structure, the experience inside will be notably transparent. Upon entering MOCA, visitors will find themselves in an atrium from which they may visually grasp the dynamic shape and structure of the building as it rises. This space will lead in turn to the Museum’s lobby, café, and shop, and to a double-height multi-purpose room that will house public programs and other events. From here, visitors may take the Museum’s staircase—itself a monumental sculptural object—or an elevator to the upper floors.———————————————————–———————————————————–While the main exhibition gallery is on the top floor, all four floors of the Museum contain space for either exhibitions or public programs, with the second and third floors combining public and “back of house” functions. The second floor, for example, will house both exhibition workshops and a 1,500-square-foot public gallery, to be used for more intimately scaled exhibitions; consonant with the openness that is characteristic of the building’s interior, visitors approaching this gallery will also be able to glimpse the workshops. The third floor, home to MOCA’s administrative offices, will also include spaces for classes, lectures, and other educational programs.In keeping with the ways in which contemporary visitors engage with art, the new building will have wi-fi throughout, enabling the use of wireless devices for on-demand learning. MOCA anticipates that the building will receive LEED silver accreditation.———————————————————–Section with atrium, building form, and program distribution - click image to enlarge———————————————————–In addition to Foreign Office Architects, the design team for the new Museum includes executive architectsWestlake Reed Leskosky, headquartered in Cleveland and designers of more than fifty cultural buildings throughout the United States.” MOCA

نمیدانی..

تو نمیدانی آدم حوصله نداشته باشد و ترم آخر باشد و 30 روز دیگر دفاع داشته باشد و هنوز هیچی نداشته باشد و با این جمله که لااقل یک نفر دیگر هم مثل من است سر خودش را شیره بمالد و مدام حالش گرفته شود و خدا برایش بباراند و و یکی در 280کیلومتری اش هی بخواهد تجدیدش را فراش کند و توی دلش از خودش لجش بگیرد و خودش را توی یک اتاق خاموش به یاد یک از دست رفته با لامپ خاموش نگه دارد چون تمام بچه گی اش یکی توی مغزش راه رفته که آن لامپ را خاموش کن و مدام گرمش باشد و هی تا ساعت 2شب مغز خودش و هم دانشگاهی اش را به کار بگیرد و دست آخر هم بعد از یک هفته گردش مجازی نفهمد ویدئو آرت چه فرقی با سینما دارد و توی مبانی پایان نامه اش هرچه زور بزند نتواند بفهمد که مخاطبش خالی از ذهن باشد بهتر است یا باری داشته باشد و نتواند بفهمد توی این مملکت داشتن یک نظام آموزشی بهتر است یا یک نظام پرورشی و اگر اسم وزارت خانه ما آموزش و پرورش است پس چرا معلم پرورشی جایگاه ندارد یا اهمیت ندارد یا اصلا خودش تربیت ندارد و اصلا چرا توی سیستم ما همه چیز دولتی شده و دیگر مردم مندی و مردم باوری و مردم محوری در شیوه های تربیتی ما از دست رفته و چرا آن آقا که دیروز تمام آشغال های ماشینش را ریخت توی جوب ، آن یکی به رییس جمهور فحش میدهد و نتواند بگوید که پدربیامرز الان چه ربطی داشت به حسن کچل و  بخواهد حداقل توی پایان نامه اش برای این بنا روح پرورش حاکم باشد در کنار آموزش ، چون معتقد است ساختمان های ما امروز فرهنگ ندارند و نداند چطور میشود فرهنگ را توی آن دمید.......... چه حالی دارد؟نه .تو نمیدانی.

London Skyline 2012 - all clusters in one view

EX FONDERIE RIUNITE by modostudio

from modostudio” The competition brief was the regeneration of an urban area called Ex Fonderie Riunite, a strategic area for the city of Modena with important historical value. The basic idea was the recovery of a former industrial building and a new detailed urban plan in the other areas of the competition.Our proposal for this existing industrial complex, characterized by historically protected office buildings, was to keep the identity as a symbol for the history of the Italian workers movement. The regeneration includes new uses and functions and the new spaces of the DAST faculty (Design, Art, Science and Technology).We proposed to create buildings of different heights with plans that follow the structure of the industrial building and preserve the existing fascinating spaces of the old plant. These new volumes will be detached from the ground and they will be covered, on the north and south facades with a golden perforated metal sheet. This particular material is the same that will characterize the exterior skin of the roof throughout the rest of the building.The golden colour of this new roof, the harshness of the metal material and at the same time, the softness of the perforated pattern will be able to evoke the past; a metal smelting complex building full of history, and at the same time to communicate unambiguously the birth of the new feature.The cladding will be seen from the railroad and from an adjacent bridge that connects the two parts of the city and will become a symbol for the city of Modena. The cultural destination of DAST, such as the School of Design, will give a new feature to the building as a vital place pushing research and innovation. The complex will also contain other features such as commercial areas and services in support of the DAST, creating an important centre for the city, available throughout the day.The new urban design provides maximum accessibility for new functions with the creation of a square outside the former building, which will become a commercial, residential and public park.”Source: modostudio

The National Grand Theatre in Beijing

A night view of the theatre, designed by the French architect Jean Andreu. Among the building’s performance spaces is an opera housePhotograph: China Daily/ReutersPeople at the entrance to the theatrePhotograph: China Photos/Getty ImagesSeating in the opera house

#

ایول دیجیتال آرت!این سایت خیلی باحاله..

گنبد حقوق بشر

جام جم آنلاین: سالن حقوق بشر سازمان ملل متحد در ژنو سوییس امروز سه شنبه – 28 آبان- با حضور «بان کی مون» دبیرکل این سازمان و سران کشورهای اسپانیا، ترکیه و سوییس با طرحی جدید و گنبدی نو گشایش یافت. نقاشی مدرن و رنگارنگ درون گنبد سالن که اثر یک نقاش اسپانیایی به نام «میکل بارسلو» است، انعکاس مفهوم تنوع و رنگارنگی اقوام و ساکنان کره زمین را دنبال می کند و اجرای آن، مدت 9 ماه زمان برده است. با این وجود، به گفته مسئولان پروژه، طرح مذکور با احتساب زمان طراحی و اجرای آزمایشی آن دو سال طول کشیده بود. طرح بارسلو از سوی یک گروه داوران بین المللی و از میان چهار نامزد نهایی انتخاب شد و تلویزیون اسپانیا قرار است برنامه ای ویژه به مدت 22 ساعت و 35 دقیقه درباره آن پخش کند. این سالن، اکنون نماد طرحهای مدرن سازمان ملل به شمار می رود. گزارش: محمدرضا نادری عکس: منابع اینترنتیتصویر بالا، پیش و پس از اجرای اثر نقاشی را نشان می دهد. کار اجرای طرح از 10 سپتامبر 2007 در سطح سفید گنبد سازمان ملل آغاز شد و 9 ماه بعد در 10 ژوئن 2008، نقاش اسپانیایی امضای خود را در وسط اثرش گذاشت و پایان آن را اعلام کرد. این گنبد 1400 مترمربع مساحت دارد.هنرمند اسپانیایی، بخش اعظم کار خود را در کارگاهش در لمان ژنو آماده کرده بود تا از آنجا، آن را برای نصب و نقاشی در سالن سازمان ملل، به محل انتقال دهد. او پیش از اجرای طرح، بارها آن را روی کاغذ و ماکتهای ساخته شده در کارگاه خود امتحان کرده بود.بارسلو برای انجام کار از یک رنگ پاش پیستوله ای بزرگ بهره برد. او برای اجرای این کار 35 هزار کیلو رنگ بکار گرفت و با آنها ، رنگهای مختلف را تلفیق و تولید کرد.نیاد «یو.ان ارت» (هنر سازمان ملل) ، پیمانکار اجرای طرح بوده و تاکنون حاضر نشده است مبلغ دقیق پرداخت شده برای آن را اعلام کند.دبیرکل سازمان ملل در مراسم گشایش سالن گفت که باید یک همگرایی کامل از عقاید را برای غالب شدن بر مشکلات و دستیابی به توفیق در برابر چالشهای جدید جهان داشته باشیم. او ، بحران کنونی مالی، تغییرات جوی و اهداف هزاره سازمان ملل برای توسعه را از جمله این چالشها بیان کرد.پس از هر بار نقاشی ، دریایی از رنگ بر کف سالن اجرای اثر فرو می ریخت. او هر بار پس از اجرای اثر ، به کنترل آن می پرداخت و به چشم خویش می دید که با پیشرفت هر بخش، چهره سالن کاملا دگرگون شده است.هزینه کل بازسازی سالن حقوق بشر سازمان ملل، مبلغ 20 میلیون یورو اعلام شده است که بخش عمده آن را دولت اسپانیا می پردازد. این بازسازی شامل تقویت سالن به سیستم مجهز صوتی و تصویری، تهویه و دیگر تجهیزات مورد نیاز است.با وجود آنکه تاکنون مبلغ پرداخت شده به بارسلو برای اجرای اثرش اعلام نشده است چون به گفته وزیر خارجه اسپانیا ، «نمی توان برای هنر قیمت قائل شد» اما، شماری از احزاب و گروههای حقوق بشری به اجرای آن به عنوان اقدامی پرهزینه اعتراض کرده اند و می گویند پولی که باید صرف رفع گرسنگی ، بهبود فقرا و دفاع از حقوق بشر در جهان می شد ، به بازسازی سالن اختصاص یافته است.دبیرکل سازمان ملل، رییس جمهوری سوییس، پادشاه و ملکه اسپانیا، نخست وزیر اسپانیا و همسرش، نخست وزیر ترکیه و همسر محجبه اش، وزیر خارجه اسپانیا و «میکل بارسلو» هنرمند اسپانیایی در مراسم گشایش سالن بازسازی شده حقوق بشر در ژنو حضور داشتند.بان کی مون دبیرکل سازمان ملل در مراسم گشایش سالن، از آن به عنوان «نماد همه جانبه گرایی» نام برد و خاطرنشان کرد که رنگهای سالن بنا به موقعیتی که تماشاگر ایستاده است، تغییر می کند. او این امر را چنین تعبیر کرد که «کشورها و ملتها چشم اندازهای متفاوتی در مورد چالشهایی که باید با آن روبرو شویم، دارند، اما ارتباط آنها با همه جانبه گرایی کاملا روشن است».«خوان کارلوس» پادشاه اسپانیا ، در این مراسم اثر یادشده را «یک خلاقیت هنری غیرقابل وصف و تردید» دانست.«خوسه لوییس رودریگز زاپاته رو» نخست وزیر این کشور اروپایی هم از هنرمندان به عنوان «بهترین سفیران یک فرهنگ و ملت» نام برد.

newseum

استخاره کردم. بد آمد. نرفتم.گفت توکل کن.توکل کردم.آمدم سراغ پایان نامه و این موضوع تقریبا نا ملموس.این شد نتیجه ی کار من.نتها نمونه ی نزدیک.نیوزیم. جایی در واشنگتن. که اگر سرت را از پنجره بیاوری بیرون کاخ سفید را حتما میبینی. و این خودش یک رسانه است.

توکلت علی الله

حالمان خوب است شاید انشاالله.دماغمان ولی هنوز همون جوری ست. چاق نشده هر روز توی آینه ی شکسته ی نزدیک ورودی خانه ی همگروهی چکش میکنم. قیافه ام اما مثل چک برگشتی ست. و اوضاع مزاجی و مفاصل به انهدام نزدیک. فرصت اگر کنم باید توی همشهری تهران بخش آگهی یک آگهی بدهم : به یک عزراییل خوش تیپ(به قول آگهی منشی یابی بخوانید خوش بر و رو!!) برای مدت یک هفته نیازمندیم. خلاصه که دنیای ما دنیای خستگی و شب بیداری شده. و نهار نیمرو وشام ساعت 1 شب و صبحانه تعطیل. و توی این دنیا عزراییل هم غنیمتی ست.وسط تحویل پروژه ام الان وو استاد نیامده و بچه ها به زور آورده اند مرا که در نروم به قول خودشان مثل بند تمّون!خدا اگر قسمت کند استاد را ببینم جمع میکنم می آیم ولایت تا آغازی باشد برای خاک بر سر شدن پایان نامه.شبانه هام  نا تمام می ماند اغلب . همه میخوابند بیدارم هنوز.توکلت علی الله.میرویم به دل کار.

House in Lumino by Macullo Architects, Lumino, Switzerland

The idea of the ‘minimalist monolith’ is the conceptual key of the project and became a principle applied to all elements of the both the functional and construction programme, from the foundations up to the smallest finishing details.Davide Macullo Architects projected another stunning house located in the Swiss Alpine village of Lumino. The idea of the ‘minimalist monolith’ is the conceptual key of the project and became a principle applied to all elements of the both the functional and construction programme, from the foundations up to the smallest finishing details.The surrounding area is characterized by traditional store built houses, many of which date back centuries and are marked by their use of this single contraction material.The new house is intended of the vernacular; its exposed reinforced concrete from recalls the revered strength and resonates the presence of these old stone houses. Sitting on the edge of the old village, the house acts as a sort of bastion between the old core and the modern residential expansion.Via dagensdesign

Pitch House by Iñaqui Carnicero, Madrid, Spain

Iñaqui Carnicero Alonso-Colmenares completed this house, called ‘pitch house’  in a small neighbourhood of Madrid in a place called “los Peñascales”, that mean something as well as great stones.The plot is characterized to have a great slope oriented to the south and have two great granite rocks partially covered by moss. The structure of the house at a functional level as formal is explained perfectly in section. The underground level is used to solve the encounter with the slope of the land.It incorporates two granite rocks, one of them structurally and other as an articulation that makes the main access to the house. The ceiling of the underground level generates the white floor made of calcareus stone that constitutes the noble plane where the daily life is developed. A single space opened to the south only close by glass that disappears to incorporate the water plane of the swimming pool in a first plane and the mount named “el pardo” in a second.This closure does not fit with the perimeter of the first floor but moves inside to generated two porches at the ends and a marquee on the front that allows the entrance of rays of the sun in winter and is protected of its impact during the warm months of summer. The first floor is been thought like a closed box made of concrete that floats over the glass of the ground floor. Here is where the rest of the rooms are organized as well as the zones destined to the study.A unique bay window located at 1,40 meter of height allows to trim the skyline of the landscape and uniformly illuminates the concrete ceiling. The independence of levels is only interrupted by two double heights that put in relation both spaces described previously. The economic restrictions have caused that the house is solved with the minimal possible gestures that nevertheless generates a great diversity of spaces and attractive situations.Via therewasrain

یادگاری...

کمتر شاید وقت کنم که بیایم توی این دنیا.گرچه هر وقت از این حرف ها میزنم بعد گندش را در می آورم و روزی 30بار آپ میکنم.ولی باید بروم سراغ درد بی درمان طرح 5. که انصافا بیشتر از یک روز وقت مرا تا حالا نگرفته..!باید بروم و بیشتر وقت بگذارم پاش که استاد زل نزند توی چشمم و بگوید تو برو فلسفه بخوان. گرچه من فلسفه را دوست دارم ولی هر فلسفه ای به من نمیسازد.فلسفه را باید با استادهای تپل گذراند.خلاصه که این دانشجوی _به ظن استاد _ فلسفه باید یک مدتی در خدمت مجاز نباشد.راستی فاطمه اگر آمدنی شدم و عمری بود با آن آقا برای هفته بعدش قرار بگذار برای پایان نامه خاکی به سرم کنم!..در ضمن این را هم دلم نمی آید برایت نگویم که کار خیلی سخت است.خیلی بیشتر از آنکه مغزم بتواند برایش کالری بسوزاند.مخصوصا حالا که شاید به قول آن برادر یادگاری باشد..........خداوندا بپذیر و ترحم کن.

از بیخ گوش

آدم واقعا از روی اساتید شرمنده میشه.مشخصه فقط خواستند طرف (بنده!) نه ترمه نشه...خدا خیرشون بده..!!!از بیخ گوشم گذشته تا اینجا!

NL ARCHITECTS. BasketBar

Waiting for the Wiel Arets' 6-million books, black, massive University Library, to be completed by 2004, the Utrecht University Campus, according to its best tradition, gives birth to another provocative and irreverent building: the NL Architects' BasketBar, which consists of a flat basket ground over a grand café room, as 15 x 15 meters flat extension of the previous bookstore, just on the back of the OMA's Educatorium.In the early 90's, OMA was to prepare the master plan for the renewed University Campus, which encompasses a lot of Dutch Second Modernity's exemplary buildings such as Mecanoo's Faculty of Economics and Management (1995), Neutelings Riedijk's Minnaert Building (1997), UN Studio's NMR Laboratory (1999) and OMA's Educatorium (1997) in fact.All these buildings are spread on a large site called De Uithof at the edge of the city, hosting about 30.000 among staff and students. The BasketBar, together with the Educatorium, represents the only extensive meeting place for all this population.Once again, the NL Architects -recently nominated for the NAi Prize 2002 with the Shop Interior Mandarina Duck in Paris, also exhibited in the Dutch Pavillon last Biennale of Venice- deal with the issue of functional and typological 'unespectedness', using the beloved but ordinary, and now even poetic, basket backboard.Daniele Mancini CAMPUS CITY. The campus of the University of Utrecht, de Uithof is developing from a mono-functional non-place into something that might be called a City: a rich amalgam of urban 'programs' and functions. The urban plan by OMA consists of a compact clustering of University related buildings: intensifying specific areas into a more urban condition and at the same time reinforcing the intrinsic qualities of the existing landscape.ISLANDS IN THE STREAM. The tool used to prevent the scattering of urban stuff over the entire area - to enhance City and Landscape at the same time- is the strong site boundary that is based on the existing buildings. All new substance should develop within these perimeters. The first building to fuck with the self-inflicted system is OMA's Educatorium: the 'wave' exceeds the boundary thus allowing sideway vistas from the 'tube'.IT'S A BAR. Since restrictions for housing on the campus recently were abolished and student apartments became imaginable here, nightlife became an issue as well: a local bar was needed. The Café should serve as the informal center of the campus; a relaxed meeting place for professors, researchers and students. The crossing of Heidelberglaan (the main access road to the campus) and Genevelaan seemed to be the best site for this enterprise, close to relatively public buildings like the Educatorium and the new Library and right under the Van Unnik Building, the massif 80 meters high 'logo' for the University as a whole.JACK BLOCK. The Van Unnik Building is constructed with the so-called Jack Block System: a surreal construction method that starts building the top floor on ground level (and actually completing it, like building an attic in the basement), then jacking it up to construct the next floor, again on the zero level. The last act is lifting all 21 stories to construct the first floor: a bizarre gravity-defying operation that sends Baron Von Münchhausen back to college.WELCOME. The Uithof café is a 15 x 15 meter extension of the existing bookstore. The remarkable flatness of that construction is extended with the oversized roof of the new bar. The complex looks 'crushed' by the Van Unnik. Since the floor height of the existing shop is not appropriate for a Grand Café the Bar is sunken in the ground: you enter on top of the counter and walk-in over the bar. The lowered position allows for a new perspective on the public square. Like the American Bar by Adolf Loos it attempts to combine intimacy with an extensive view.BOOKBAR. A connection between the bar and the bookshop is made; the 'reading table' will become point of exchange between the two.OUT LOUNGE. On the west flank there's a terrace for the afternoon. A field of cylindrically carved-out hedges of 1.2 meters high provide shelter, generate a series of cozy lounges, while at the same time still allowing eye contact with the other 'rooms'.POOL. The 'orange pool' brings together a sunken terrace, a mini amphitheatre and the access for the disabled: a cool mixture of people hanging out with drinks, skaters and people in wheelchairs.BASKETBAR. The XL roof of the café provides the ultimate location for a basketball court. The 'publicity' of its position creates the ultimate platform for the display of superior skill: show off, shoot hoop. Since the structure is so flat there's still a direct relation to the ground. From the elevated walkway system that connects most buildings on the Uithof the new ground level looks 'natural'. The middle circle of the court is made out of glass, establishing a visual relation between Basket and Bar.

Selexzy Bookstore by Merkx and Girod Architects, Maastricht, Netherland

05dec08The following Selexzy store is located in a former Dominican church in Maastricht, Netherland. The bookstore is designed by Dutch architects Merkx + Girod and has won the Lensvelt de Architect Interior Prize in 2007.Merkx+Girod architects have created a contemporary bookshop in a former Dominican church, preserving the unique landmark setting. The church has been restored to its former glory and the utilities equipment has been housed in the extended cellar.Text from worldarchitecturenews:The architects were commissioned by the Dutch bookseller to convert the forler Church into a modern bookstore. For the same client M+G had previously designed two bookstores in The Hague and Almere. The unique location in Maastricht however asked for a very different approach. The store demanded 1,200 sq m of commercial area where only 750 were available.The initial idea of the client to install a second floor within the church was rejected by the designers, because this would completely destroy the spatial qualities of the church. The solution was found in the creation of a monumental walk-in bookcase spanning several floors and situated a-symmetrically in the church. In doing so the left side of the church remained empty while on the other side customers are lead upstairs in the three- storey ‘Bookflat.’The ground floor gives room to several different book displays, information desks, magazine-stands and cash registers, all made of standard sheet materials in different colours and surfaces

Contrapunto Bookshop / Lipthay + Cohn + Contenla

Name: Contrapunto BookstoreLocation: Shopping La Dehesa, Lo Barnechea, Santiago, ChileCompletion date: April 2007Clients: Editorial ContrapuntoArchitects: Lipthay + Cohn + ContenlaFurniture Design: Lipthay + Cohn + ContenlaCollaborators: Diego Salinas, Carolina AgliatiFloor area: 120 mts2Constructor: KIT CORP S.ABudget: USD$92.300 (CLP$41.5M)Photography: Lipthay + Cohn + ContenlaContrapunto, a Chilean book shop that specializes in architecture, design, art, photography and illustrated books, invited us to develop a new concept for their most recent store. The atmosphere, architecture and design should act as a support for the book world, and deliver a pleasant environment were the content and the aesthetics of the books were the main characters.The project should solve the coexistence of three main book subjects: illustrated books (architecture, design, art, photography, landscaping, cooking and children’s books), novels and medical books. With a neutral, sober and atemporal aesthetic, the architecture solves the problem through light, proportion and space.The main design decision was to understand the context and location of the shop: an irregular space with a 10 meter facade and a 5 meter height. These details were the basis to define a new way of approaching a commercial space.The second floor was conceived to use the front of the shop, leaving a double height access and bookshelf area. The 3.8 meter high perimeter was used to create a grand bookshelf for the illustrated books. The novels and children’s books were located in a floor level area, while the second floor was left exclusively for medical books. The entrance door is a 5 meter high, three sheet folding iron structure that inserts into a lateral marble wall.The tour through the store begins in the exterior, were the shop window was conceived as a piece of continuous furniture for book exhibition, cash desk, counter and consult desk. Once in the inside of the store, the grand bookshelf leads the route through the different areas.The materials used in this project were open pore travertine marble and crystal for the facade; black iron for the entrance door, paquio wood for the bookshelves and lapacho wood for the floors, both of which are native Bolivian woods.

Aurillac concert venue by Brisac Gonzalez

London architects Brisac Gonzalez have completed a multi-purpose hall at Aurillac in France.The space can be used for concerts, sports events, trade shows and theatrical productions.Brisac Gonzalez won the job at an architectural competition in 2004.Here’s a bit of info from the architects:–Aurillac is at the edge of France’s Massif Central mountain region. The site is situated near the city’s main train station, an area that is under regeneration to provide a stronger link with the city’s historic centre.The building is a new venue for theatre, concerts, fairs and sports events. It will contain retractable seating and demountable stage for versatility. The main space will be able to accommodate up to 4500 people during performances.Three ribbons of concrete that vary in shape and texture define the building. Their juxtaposition delineates the different zones of the building: entry, storage and back of house facilities.The upper ribbon is made of prefabricated concrete panels with a regular grid of glass bricks. It creates a nine-meter high cavity of varying width that contains the building’s services and technical access.Fluorescent lights with colour filters within, will allow the building’s temperament to continually change in the evenings.

Sophia bookshop and publishing house by Nicos Kalogirou and Evangelos Kotsioris

Source: dezeenArchitect Nicos Kalogirou and student Evangelos Kotsioris have completed the interior of a book store and publishing house in Thessaloniki, Greece.Glass panels arranged in a spiral create the shop windows and display space.Lighting is provided through an angled, translucent glass structure hanging from the ceiling and the back-lit shelving that frames the shop counters.Other materials include steel, silver-lacquered laminated wood panels, clear Plexiglass and grey flooring.The interior was completed in 2008.The following text is from Nicos Kalogirou:–Bookshop/publishing house ‘sophia’Thessaloniki, GreeceThe transformation of a former pesticide warehouse into an inviting, ‘transparent’ bookshop and a small publishing house gave the chance to experiment with multiple glass layers, triangulated surfaces, distorted geometries and non-standard construction methods in a manageable scale.Two vertically folded, spiraling, glass trapezoids form the labyrinth-like shop windows and a recessed entrance. Clear volumes of ever-increasing height towards the interior of the spirals serve as display surfaces on multiple levels. The multiplicity of the glass layers generates unexpected idols and multiple reflections that change dramatically according to natural and artificial lighting conditions.The angular, winding forms of the two service stalls result from the distortion of an initially rectangular, 15m. long, linear piece (as requested by the client). Their geometry is complimented by the sphenoid forms of a custom-made, back-lit trapezoid shelf system that stands behind them. Stalls and shelves direct visually to the inner part of the elongated plan.A triangulated back-lit ‘cloud’ surface hanging from the double-height void acts as a lighting body. The angled steel and glass staircase leads to an interior balcony with an office (overlooking directly the entrance below) and a small conference room.To maximize construction time, singular pieces were cut by CNC (computer numeric control) machines while the seemingly singular elements of the shelf system are actually the result of an irregular placing of 3 shelf units that create single and double height shelf surfaces. Additionally, all internal vertical support elements of the stalls are broken down to only 2 repeated pieces. Above: stallsThe biggest part of the low budget was used in favor of the clear and translucent safety glass while for the rest of the elements the following rough materials with minimum treatment were chosen; uncolored protected steel, rough silver lacquered laminated wooden panels, clear Plexiglas and reflective heavy-duty industrial flooring in light gray. Above: shelvesAbove: shelves elevationAbove: ground floor planDesigner detailsDesigner: Nicos Kalogirou, Evangelos KotsiorisName of photographer: Nicos KalogirouCity: ThessalonikiCountry: Greece

به خاطر علم

اول این را بخوانید.قبل از هرچیز باید یک دست مریزاد گفت به دکتر رییسی که دانشجویش را اینقدر آدم حساب میکند که نظرش را میگذارد وسط و میگوید اگر کسی انتقاد دیگری هم دارد ما خریداریم.اما بعد.من با جناب دکتر چند دفعه ای کلاس داشته ام. کلاس خوب و پر محتوایی ست اما خالی از اشکال نیست.اول باید به آن دوست بزرگوار عرض کنم هر کس در تدریس تخصصی دارد و تخصص دکتر رییسی مبانی و معماری معاصر است. و نه تدریس درسی مث معماری جهان. کاش ایشان قبل از برداشتن واحد مذکور به این مسئله توجه میکردند."منابع زیادند..."    این گله ی تمام دانشجویان دکتر رییسی است.مبانی را که با دکتر برداشتم از هفته ی اول مجبور شدم بنشینم به مطالعه ی کتب. بعضی هایش حالا بعد از دو ترم هنوز هم تمام نشده..!! ولی یک نگاه استادانه پشت این حرکت دکتر بود که من وقتی به اجبار یکی از کتابها را خریدم تازه متوجه اش شدم. و آن ارتباط دانشجو با کتب علمی و معماریست.. بقیه ی کتابها را کپی کرده بودم. . .به آدم نمیچسبید. ولی این یکی هنوز هم وقتی گیر میکنم کمکم میکند.توی کلاس معماری جهان را نمیدانم ولی توی کلاسهای دیگر که من با دکتر داشتم یک جمله ی خوش آیند اول کلاس گفته میشد که بعضی وقتها برای من خیلی گران تمام میشد... " بچه ها از معماری چه خبر؟"همین یک جمله کافی بود تا یادم بیاید که من به عنوان دانشجوی معماری دغدغه ای از معماری دارم یا ندارم... و متاسفانه غالبا نداشتم. . . نه من که اکثر بچه ها با این معضل مواجه بودند... و با این روندی که من از دانشگاه خودمان _حداقل_ میبینم تا 100سال آینده هم معماری دغدغه ما نخواهد بود..."فضا تاریک است." این هم برای خودش معضلی ست.بهترین جا برای رفع کسر خوابهای تمام هفته کلاسهای سمعی بصری ست. چون هم تاریک تند و هم چون به خاطر تاریکی همه را جو میگیرد خیلی ساکت اند..!و این یکی را فقط با دل دادن به کلاس میشود حل کرد."آقای رییسی استقبال کم است"این یکی را هم دیده ام. مخصوصا وقتی جا نیست توی کلاس بنشینی و مجبوری بروی از بیرون صندلی بیاوری!ولی باز هم این دوستمان درست گفت.کلاس جهان را نمیدانم ولی کلاس معاصر و مبانی انصافا کلاسهای پرباریست. و به ظن من کلاس های دیگر دانشگاه غالبا جا میمانند توی سیل اطلاعاتی که در این کلاس ارائه میشود.مثلا آن استاد عارفمان سرجمع 20 دقیقه هم مفید درس نمیدهند.و آن یکی استاد عارف ترمان که به مبادی بسیار عشق میورزد یک سوم این مطالب را هم عنوان نمیکند. و مثلا دنیای معاصرش همان دهه ی 60 میلادی ست! و کلا ارتباط معماری معاصر را با کلاسش نمیفهمی.و هر دو این عزیزان قطر مباحث امتحانی شان از 1.5سانت تجاوز نمیکند . گرچه معماری کیلویی نیست.و یک گله اساسی که من از یکی شان دارم این است که شان دانشجو را با سیب زمینی یکی میداند و عینا عنوان میدارد که " همین هم که گفتم زیاد است و نمیفهمید"!!!اما خب اگر به خواهی تا آخرین ساختمان های مدرن که همین دیروز پریروز بهره برداری شده یا نزدیک ترین معنی را به واژه معاصر بفهمی بهترین راه کلاس های دکتر رییسی ست. حتی اگر منابعش زیاد باشد."عمق اطلاعات شما کم است"توی معماری یک جمله ای هست که میگوید "معماری اقیانوسی ست به عمق یک متر"و این برای موضوع ما کافیست.یک جمله دیگر هم بگویم و بعد بروم سراغ انتقادات خودم از کلاس ایشان.بهتر بود این دوستمان چند دفعه به جد سرکلاس همان استاد یادشده شان مینشستند و بعد مثلا سر کلاس یک استاد خوب معماری جهان - مثلا به ظن من دکتر زهرایی یا اصلا هر کس که خودشان انتخاب میکنند!- بنشینند تا ببینند که چه تفاوت عمیقی بین علم ارائه شده توسط ایشان با آن استاد مورد نظر من -مثلا- وجود دارد.من با جناب استاد مورد علاقه ی این دوستمان جهان داشتم و به واقع میتوتنم بگویم کلاس ما تنها به کذا میگذشت. و معماری حرفی برای گفتن نداشت. و تنها باری بود که من سر امتحان مجبور شدم هر چه دل رنجورم میخواست برای استاد بنویسم. و اعتراضم را علنی کنم.الحمدلله احترام به شخصیت دانشجو در کلاس دکتر رعایت میشود. و دانشجو یک شخصیت علمی تلقی میشود. منهای جنسیت.بگذریم.چند نکته هم من به عنوان انتقاد به کلاس استاد وارد میدانم.دانشجویان در کلاس از بیان نظر خود واهمه دارند. و گرچه این واهمه با یکی دوبار سخن گفتن در کلاس و رد وبدل شدن کلمه حل میشود ولی جو غالب این طور است..شاید بعضی ها را چهره استاد میگیرد حتی!از آنجا که باب پرسش و پاسخ توی خیلی از مباحث باز نمیشود دانشجو فرصت حلاجی برخی مباحث پایه را پیدا نمیکند و توی مسائل مهمتر گیج میخورد.وباز از آنجا که وقت همیشه تنگ است آن دسته از مباحثی که به پرسش و پاسخ میرسند ابتر میمانند. و گاه بی هیچ نتیجه ملموسی به بعد از کلاس موکول میشوند و خب بعد از کلاس هم عملا بحث منتفی میشود چون سر استاد شلوغ است.جو کلاس خیلی وقت ها باعث میشود نظرات استاد نظر غالب باشد. و به یک بیان دیگر آرا دیگر در باب یک مسئله مورد بررسی قرار نگیرد و به ظن برخی دوستان که قوه تفکر خود را در اتاق خوابشان معمولان جا میگذارند ، فقط حرف استاد درست است و لا غیر. این آفت در کلاس های مبانی به شدت به چشم میخورد. و شاید لازم باشد یاآور شوم که توی این کلاس فقط باید اندیشه ها را معرفی کرد نه اینکه بسته به ارادت شخصی خود نسبت به یک مکتب آنرا ارائه کرد.وقت کلاس معمولا پاسخگوی تمام مباحث نیست و مدام باید نگران بود که شاید الان طرح فلان موضوع از طرف من زمان بندی استاد را بهم میریزد.بسته به اعصاب استاد و شادی و ناراحتی یا خستگی و سرحالی ، کیفیت کلاس متغیر است. این یکی دیگر کاملا به شخص دکتر رییسی بر میگردد.و در پایان باید حتما از دکتر رییسی تشکر کنم بابت خیلی نکات مثبت در تدریس و برخورد دانشگاهی شان.

#

اوووووووووه!!!خدای من!پاس شد....هندسه پاس شد...تکبیر!