طفلی یتیمی ز حرم گم شده..

خدا رحمت کنه همه ی رفتگان خاک روبچه که بودماز مادرم پرسیده بودمچرا شام غریبان شمع روشن میکنیم؟مادرم یه جوابی داده بودکه هنوز که هنوزه وقتی باخودم مرورش میکنم جگرم میسوزهمیگفتشب که شد بچه از ترس لشکر شام فرار کردند توی دشت کربلا..نور که نبود..چراغ که نبود..امام حسین ع م مگه چقدر تونسته بود خارها رو جمع کنه...خار مغیلان میرفت توی پای بچه ها..زخمی شون میکرد..داغ که دیده بودن..اسیر که شده بودن..زخمی هم میشدن...ما شمع روشن میکنیمبه یاد اون دشت تاریک...که کاش با این شمع ها روشن میشد...حداقل خار توی پای بچه ها نمیرفت..صلی الله علیک یا اباعبدالله..صلی الله علیک یا زینب کبری..