حیرانی نوشت 8

دارم به این فکر میکنم که همیشه آدم هایی هستن که دارن مثل من و تو، به این نقطه یا خط بودنِ فکر میکنن. همون طور که قبل از ما بودن، بعد از ما هم قطعا هستن. از آینده که نمیشه  خبر گرفت..گرچه دقّت که کنیم، یه خبرایی اومده از  آینده. بگذریم .. گذشته رو که دیگه میشه مرور کرد.. کلی آدم داشتیم که انتخاب کردن. انتخاب کردن که نقطه بمونن یا خط بشن.. بخوام نمونه بیارم ،زیاد میشه.امّا خب،من خودم معمولا دوست دارم از معاصر برام نمونه بیارن.. چون انگار جنس آدمهای معاصر به من و زمان من ، نزدیکتره. مثلا یکی که من خیلی باهاش ارتباط گرفتم، دکتر حسابیه! عجب داستانی داره زندگی این آدم.. از همون بچّگی تا چند دقیقه قبل از مرگش .یه عکس معروفی داره روی تخت بیمارستان،غذای نیمه تمومش روی میز کنارتخته،عینکش،باشماره 13ونیم روی چشماشه،سِرم به دستشه،خطّ ضربانش روی مانیتور  بالای سرش،داره میره بسمت صاف شدن.. امّا هنوز کتاب تو دستشه..میخواد یه نظریه رو به سرانجام برسونه.که خطّ ضربان صاف میشه.. صافِ ممتد. اون نظریه نصفه موند.امّا اون آدم تا آخرین لحظه، سعی کرد خطّی باشه که خودشو به نقطه ی دوم میرسونه..