صدق الله العلی العظیم.

قلمچند روزیستکه لای دفترمدر فشار حجمه ی کاغذهاجیغ های بنفش میکشد..گفته ام همانجا بمان.شایدبه بهانه ی نجات توکمی بنویسم....ولی میدانموقتی به او خواهم رسیدکه او هممثل بقیهخشک شده..و بازحرفهامیماند....گزیری نیست.باید رفت..و قلمباز بایدتنها بماند...و عجیب است که در فارسی"تن ها" ترین کلمه،باز هم جمع است..