نشسته ام چو غباری به شوق اذن دخول..

اینبار دلمیک قدم جلو میرود و یک قدم عقب می آید..دلتنگ حضرت خورشید است وولی مبهوت..مدتهای مدیدی ستبعد زمان راگم کرده ام..دیروز بسیار دور است وسال پیش بسیار نزدیک..قلبم اگر رسید به صحن عتیقروبروی گنبد طلاجای همه،سلام خواهم گفت..تنها همین از دست من ساخته ست..