به بهانه ی روزی که پایش روی مین رفت...

بعد از برگشتن از جنوبیک جلسه گذاشت و طبق معمولآخرش را با بهترین هدیه ای که میتوانست، کامل کرد..یک کتاب از آقا مرتضی..دلم میخواست بتوانم کتاب را توی عید بخوانم..نشد که نشد..این یکی دو روز بعد عید هم نشد..دینش مانده بیخ گلویم..اینقدر که از نخواندن کتابهای آقا مرتضی و سیر هنر ناراحتم،از قبول نشدن در آزمون ارشد ناراحت نیستم!حالِ حالم یه کمی در هم است..دلم میخواست به بهانه ی سالگرد شهادتش هم که شدهکتاب را آنطور که به دلم مینشیند، میخواندم..دارم فکر میکنمبا همان پایی که روی مین رفتی،روی "من" ت پا گذاشتی..