خود کرده را تدبیر هست..

متفاوت ترین سال تحویل عمرم راتوی جاده های منتهی به دهی در طالقان بودم..ولیمثل تمام سال تحویل های عمرمدم سال تحویلچنگی که بر گلویم بودتا یکی دو روز رهایم نکرد..آنقدر که رفیقی ،اخم هاش را برایم با پست نگاه send کردو خودمدر شب های خواب آلود اولین فصل سال،مدام در خوددر گذر بودم..حکایت تحویل سالحکایت غریبی ست..و تو گمان کنکه چه دلتنگ استآنکه میداندبا احسن الحال اشفاصله ها دارد..و سبحانک انی کنت من الظالمین.....و تو ایمان داشته باشکه با آنکهتمام قصورها از من استبازاوالرحمن الرحیم استو تو خوب میدانیکه جز اونمیتوانیپیش کس دیگری برگردی..لاجرم بایدبرگردی توی آغوش همیشه گشوده ی خودش..و بعدروی همه ی "من" بودن هایت،از فرط کَرَم اش،کم میشود.. اصلا انگارآدم نمیشوم از اینهمه کُری خواندن ..مثل بچه هاکه برای پدر ، مادر هاشان کری میخوانند و سرشان که به سنگ خوردباز سر به زیربرمیگردند پیش پدر ، مادرشان..و آنهاباز او را میپذیرند..خود کرده راتدبیر هستبه شرطیکه بفهمدکجابرگردد...