شامی که غریب بود..

بچه هاشام غریبان راطور دیگری دوست دارند..هر چه از تمام سال آرزو جمع کرده اندمیریزند پای شمعیو سوختنش را به تماشا مینشینند..زیباترین لحظه محرم برای خیلی هامانهمان شب شام غریبان های کودکی ست....توی شهر ماخانه ای هستپر از بچه هاییکه یک دنیا آرزوهای قشنگ دارند..از بردن تیم مورد علاقه شان در دربی جمعه،تا..................................................................امشبآنهابزرگوارانهآرزوهایشان رابا ماقسمت کردند..برایمفرستادی" طفل یتیمی ز حسین گم شده..."..خدا رحمت کنهمادرمهمیشه میگفتشام غریبانهمه ی شمع ها رانذر گم شده ها کن..نذر آنها که سختی  میبینند..نذر آنها که یتیم اند..نذر آنها که توی پایشان خار میرود....اینها را میگفت..لبش را میگزید..زیر لبش میگفت:آخر آنجا تاریک بود..پر بود از خار..تازه هم یتیم شده بود..پایش هم که برهنه بود..میگفت:به یاد تاریکی و یتیم ِ گمشده ی حسین علیه السلام شمع روشن کن..شام ، غریب بود..تا آنکه با زینب سلام الله علیها آشنا شد...