دعا می کنیم ...
دل ِ سیاهمان را باز قایم می کنیم پشتمان که مثلا خدایا شتر دیدی ندیدی...
بعد دعا می کنیم، به امید ِ استجابت.
.
.
.
.
.
.
آه....
یکی نیست برایِ ما دعا کند...
پاسخ:
همه را دعا میکرد..
همسایه را..
بچه های همسایه را..
مرده هاشان را...
زنده هاشان را..
اهل شهر را ..
اهل قبایل را..
آنها که دوست بودند..
آنها که امیدی به هدایتشان داشت..
همه را..
همه را..
.
.
گوش هایش را حسابی تیز کرده بود..
پس کی خودمان را دعا میکند؟
.
.
او دعا میکرد..
و پسر همچنان به دنبال پاسخ ِ پرسش خویش..
.
.
اما هرچه میگذشت،
کمتر می یافت..
.
.
دیگر همه را دعا کرده بود..
حتی آنها که به دنیا نیامده بودند را..
.
.
اما هنوز نوبت خودشان نشده بود..
.
.
مادر چه کریمانه دعا میکرد..
حتی در دعا دیگران بر ما مقدم اند..
.
.
.
.
خوب است ...خوووووووب ؛
اینکه بدانی کسی هست که برایت دعا می کند...
که دعا می کند پایت نلغزد ...
که دعا می کند دور نشوی ، دور نروی ...
که آنقدر تو را دعا می کند که از یاد می برد ،خودش و دعاهای ِ خودش را...
.
.
.
.
.
.
.
.
این خاندان کریم اند ، خانوم.
مهر و کرامت شان ،آدم را می کشد.
دل ِ سیاهمان را باز قایم می کنیم پشتمان که مثلا خدایا شتر دیدی ندیدی...
بعد دعا می کنیم، به امید ِ استجابت.
.
.
.
.
.
.
آه....
یکی نیست برایِ ما دعا کند...