بن بست...

وقتی آمده بودند آنجا ، کوچه اسم نداشت.گفته بود اینطور که نمیشود..!!  کوچه باید اسم داشته باشد..!شروع کردند ساختمان را ساختن..طبقه پایینی را یک جانباز خرید..از آن آدمهای اهل دل..توی فتح خرمشهر جانباز شده بود..توی عملیات بیت المقدس..توی روز سوم خرداد.....گل از گلش شکفت ..انگار که پیدا کرده باشد آنچه را که مدتها دنبالش بوده..رفت یک تابلو سفارش داد و رویش نوشت :سوم خرداد.اسم کوچه شد سوم خرداد.شهرداری بعد از یک مدت که تمام پلاک ها و تابلو ها را عوض کرد تابلو آنها را هم عوض کرد..حالا کوچه سوم خرداد با آرم شهرداری و رنگ و لعاب تمام تابلو های شهر ، باز هم سوم خرداد است..کاری به این قصه ندارم..این موضوع شاید یک جنبه ی روانشناسی و جامعه شناسی داشته باشد.اسم بن بست ها را بهتر است ارزشی نگذاریم..مثلا اسم کوچه ی خوابگاه ما بن بست دیانت بود..و کوچه بغلی بن بست صداقت.. و حالا این یکی سوم خرداد..بابا این همه گل و بوته داریم..بن بست زنبق..بن بست مگنولیا!!آخر مگر میشود ته دیانت بن بست باشد..یا صداقت به بن بست برسد..یک جا که دیدم نوشته بود بن بست قائم!!   و من آی توی دلم حرص خوردم..کاش شهرداری ها بجز نظارت های نصفه و نیمه به ساختمان ها و معابر فکری هم به حال این همه بن بست ارزشمند بکنند..سوم خرداد شاه راه پیروزی های جنگ است..سوم خرداد اگر نبود ، شاید بچه های جنگ هیچوقت باور نمیکردند که میشود دنیا را عقب زد..آخر دنیا با ما میجنگید نه عراق..بن بستی اگر باشد یک روز قبل تر است..