بینابینی

از دیشب که رفتم توی کما..تا امروز که هنوز توی کما هستم..فقط یک چیز تسکینم میدهد..روی قولم ایستاده ام..قولی که به خودم داده ام..برای ریختن..جانی ندارم..تنها چیزی که لبخند را روانه ی عضلات صورتم میکند..چشم توست و دلت..که هرگز نمیتوانی پنهانشان کنی...