بوی بهشت..

نمی شود انگار...دست از سرم بر نمیدارد..تا میخواهم بنویسم از چیزی..از کسی..از جایی..از فکری....جاری میشود و راه نگاه قلمم را سد میکند....شاید برای بعضی ها وبعضی وقتهااتفاق های ناب..اتفاق هایی که شاید فقط یک بار توی زندگی ات پیش بیاید..کم باشند..اما ...مدتی ستدارند زیاد مشوندو مدتی ست یادآوریشان هم زیاد تر میشود..بهشت آباد...هیچوقت آنشب را فراموش نمیکنم..او برایش فقط یک سنگ بود..و سنگ را با تمام بودنشتطهیر کرد..تمام بودنش را دیدم..جان میداد روحی در کالبدی..این روزهاتمام لحظه هایم بوی بهشت میدهند..اینکدام نسیم است که می وزد....؟؟