آن کفش‏هاى وصله‏دار هم .. مناسب پاى حضرت حاکم نیست!

مولاى من!خلیفه نیستى‏سلطان همفقط امام اول مظلومانى‏و جاى پنج سالمى‏شد که پنجاه سال حاکم باشى‏مى‏شد که شامات راچون دندانى کند و پراکندکه سهم بچه‏هاى ابوسفیان باشدو در امارت کوفهکارى هم به «ابن‏ملجم» و «قطام» داد.مى‏شد هر سالبه هند و پارس‏به چین و ماچین دعوت شدسلطان رومبه افتخار حضورت برپا کندچیزى شبیه همین ضیافت‏هاى شام‏در تالارهاى آیینه و مرمرو پشت درهاى بستهمى‏شد حسین و حسن را با خود همراه کردیکى مشاور اعظم‏یکى وزیر خزانه‏دارى کل‏مى‏شد کارى کردکه جعده هم مشاورت امور بانوان را عهده‏دار باشدیا کاره‏اى که زهر نریزدیا نهحکومت ایران هم مى‏شد که سهم حسن باشدحکومت عراق، سهم حسین‏حتى عقیل را مى‏شد سه چهار سالى‏با حقوق ارزى آن روزبه اندلس فرستادمى‏شد محمد حنفیهسفیر سازمان ملل باشدمانند این پسرخاله‏هاکه تا هنوز و تا همیشه سفیرند!مى‏شد کنار رود فراتکاخى سبز ساخت‏براى تابستان‏هاسرى به بغداد زدبر بالاى کوه ابوقبیس‏کاخى سپید داشتچیزى شبیه کاخ سعدآبادشبیه کاخ ملک فهدکاخى بلندتر از خانه خدامى‏شد که بعد خودبه فکر پادشاهى فرزندان بودمثل همین ملک حسین و ملک حسنمثل همین حیدر على‏اف‏و اف بر این دنیا...مى‏شد که امام على بود وبا تمام جهان ارتباط داشت‏مثل همین امام على رحمانفمى‏شد با خانم رایس دست دادمى‏شد انبان خویش را پر کرداز شیر مرغ و جان آدمیزاداز وعده و وعیدو افطارى داد از بیت‏المال‏و جامه‏هاى اطلس و ابریشم پوشیدبا میمون و سگ بازى کردرقاصه‏هاى روم را دعوت کردبا چشم‏بندى و آتش‏بازىشب را به صبح رسانددر برج‏هاى دوبى سهمى داشت‏و در بازار بورس، دستى...نشست بالاى تختى وکلاهى از مروارید و زر بر سر گذاشت‏یا دست کمهر روز یک اسب پیش‏کش قبول کردیک شمشیر مُرصّعکه نام تو بر آن حک شده باشداین تحفه‏ها از هند استآن جامه‏ها از روماین فرش‏هاى ابریشمین از ایران ...جشنى بگیربگو که شاعران قصیده بخوانندشب را زود بخوابکه کاترینا و سونامى در راه است‏براى کندن چاهبه بردگان سیاه فرمان بده‏به شرکت‏هاى چند ملیّتى‏براى بردن نان فرصت نیست‏این را به سازمان غله و نان بسپار!این وقت شب‏نشسته‏اى و به من لبخند مى‏زنى‏مى‏دانماین‏گونه شعرها خوب نیستنداما مولاى من!آن کفش‏هاى وصله‏دار هممناسب پاى حضرت حاکم نیست!علیرضا قزوه‏