علی

در دردها، ” دوست” را خبر نکردن خود یک عشق ورزیدن است. تقیه ی درد، زیباترین نمایش ایمان است. به محبت خلوصی می بخشد که سخت شیرین است. رنج تلخ است اما هنگامی که تنها می کشیم تا دوست را به یاری نخوانیم ، برای او کاری می کنیم و این خود، دل را شکیبا می کندو طعم توفیق می چشاند … (دکتر علی شریعتی)