رقص زلف

کاش از جنس جنون، بال و پری بود مرا مثل سیمرغ از اینجا سفری بود مرا«از همان کوچه که سر می‌شکند دیوارش»باز در حالت مستی گذری بود مرارقص زلف سر نی دیدم و با خود گفتم: بین هفتاد و دو سر کاش سری بود مراهیچ پروا دلم از دغدغه‌ی راه نداشتچون تو ای عشق! اگر همسفری بود مراپیشتر زانکه رسد مرگ، بمیری، هنر استکاش، ای کاش! که روزی هنری بود مرا