۲۴خرداد
لبخند بزن
دوشنبه, ۲۴ خرداد ۱۳۸۹، ۰۴:۰۳ ب.ظ
آره...
جان تو.
درست میگویی.
آدمها به استراحت نیاز دارند.
ولی استراحت به وقت.
استراحت به جا.
تفریح به جا.
سنگ فرسایش که پیدا کرد هرقدر هم که به آن برسی جبرانش نمیشود.
سوراخ شده.
پکیده.
هرچیزی وقتی دارد.
ولی این یکی تقصیر من است.
به هر حال هر روز باید چیز تازه ای یاد بگیرم.
.
.
نگران نباش.
خودم را میسازم.
.
.
قصدم گلایه نبود.
پس لبخند بزن.
این بار لبخندی نیست که بزنم...
همیشه کاملا می چلونی بعد توقع خنده داری....
من هیچ وقت آدم وقت شناسی نبودم.
تو که به لحظه هات آشنایی میگفتی که وقتش کی بود...
نگفتی.
نفهمیدم
و شد این....
وهمه اینها با هم یعنی مکیدن نیمچه انرژی من
و تموم شدن تو...
مهم نیست.
امیدوارم شامل عنایات خاصه خداوند بشی.
اتفاقا خیلی مهمه.
من رفتم سراغ خودم.
توام برو سراغ خودت.
خیلی منتظر شدم. فرصت نشد همه باهم باشیم.
حالا گویا برگشتم.
ولی انصافا یکم مایعات بخور. کمتر م اخم کن.
من چه بخوام و چه نخوام کمتر باید باشم تا این پایان نامه بسته بشه.
استاد محبوبم داره میره بوشهر تا قبل اونکه بره باید یه خاکی به سرم بریزم.
ولی تو که میدونی من هر وقت ، هر قدر در توانم باشه کنارت هستم.
حالا یکم بخند محض رضای خداوند.