به یاد کسی که همین روزها رفت کسی که از فاتحان لانه ی جاسوسی بود
خیلی بی معرفتم میدونم!
باید زودتر از اینها پست سالروز سفر دکتر امین پور رو میذاشتم روی وبلاگ...
ولی حالا سیزده آبان خودش شد یه بهانه ی خوب که هم یادی کنیم از یه دانشجوی خط امامی و هم یادی کنیم از قیصر امین پور.شاید بعضی ها ندونند که قیصر امین پور جز دانشجوهای پیرو خط امامی بود که روز سیزده آبان سفارت امریکا رو تسخیر کردند.ولی محض اطلاع ایشون هم بودند...
روزنامه ی همشهری روز 8 آبان 1386 اینطوری سفر ابدی او رو تشریح میکنه....
دکتر قیصر امین پور شاعر و ادب پژوه نامی که دوشنبه شب (7 آبان) برای معالجه بیماری‌اش به بیمارستان دی انتقال داده شده بود،به دلیل شدت بیماری دار فانی را وداع گفت و به دیار باقی شتافت.
به گزارش همشهری آنلاین دکتر امین‌پور در سال‌های اولیه دهه هشتاد تصادف شدیدی کرد و کار وی به جراحی‌های متعددی کشید و حتی کلیه‌های خود را تعویض کردو برای معالجات بیشتر به خارج از ایران اعزام شد، اما از قرار شدت بیماری به گونه‌ای بود که درنهایت به درگذشت وی منجر شد.
امین‌پور در میان شاعران نسل انقلاب از جمله تاثیرگذاران بود و به همراه مرحوم حسن حسینی و نیز محسن مخملباف و سید مصطفی رخ صفت در راه اندازی حوزه اندیشه و هنر اسلامی (حوزه هنری کنونی) سهمی جدی ایفا کرد.
کتاب سنت و نوآوری در شعر معاصر دکتر قیصر امین‌پور که پایان نامه دکتری وی در رشته ادبیات فارسی دانشگاه تهران بوده است، از جمله آثار نظری قابل اعتنا در تحلیل شعر معاصر به شمار می‌رود که از سوی انتشارات علمی و فرهنگی در اوایل دهه هشتاد منتشر شد .
همشهری‌آنلاین درگذشت این شاعر گرامی و پرآوازه را به تمامی علاقه‌مندان وهنرمندان تسلیت می‌گوید و با آوردن قطعه شعری کوتاه از وی یادش را گرامی می‌دارد:
سراپا اگر زرد و پژمرده‌ایم
ولی دل به پاییز نسپرده ایم
چو گلدان خالی، لب پنجره
پر از خاطرات ترک خورده ایم
اگر داغ دل بود، ما دیده ایم
اگر خون دل بود، ما خورده ایم
اگر دل دلیل است، آورده ایم
اگر داغ شرط است، ما برده ایم
اگر دشنه دشمنان، گردنیم!
اگر خنجر دوستان، گرده ایم؟!
گواهی بخواهید، اینک گواه:
همین زخمهایی که نشمرده ایم!
دلی سربلند و سری سر به زیر
از این دست، عمری به سر برده ایم
و یک شعر دیگر
خسته ام از آرزوها، آرزوهای شعاری
شوق پرواز مجازی، بال های استعاری
لحظه های کاغذی را روز و شب تکرار کردن
خاطرات بایگانی، زندگی های اداری
آفتاب زرد وغمگین، پله های رو به پایین
سقف های سرد و سنگین، آسمان های اجاری
عصر جدول های خالی، پارک های این حوالی
پرسه های بی خیالی، نیمکت های خماری
رونوشت روزها را روی هم سنجاق کردم:
شنبه های بی پناهی، جمعه های بی قراری
عاقبت پرونده ام را با غبار آرزوها
خاک خواهد بست روزی، باد خواهد برد باری
روی میز خالی من، صفحه باز حوادث
درستون تسلیت ها، نامی از مایادگاری
