اصول هفت گانه ارایه سمینار

 

اگر استاد مربوطه منبعی را در ارتباط با موضوع ما معرفی کرد زیاد توجه نکنیم تا نشان دهیم نمره برای ما مهم نیست و خودمان با منابع خودمان قضیه را حل می کنیم.

در هنگام ارایه سمینار کاغذ‌های دست نوشته مان را روبرویمان بگیریم و به کسی نگاه نکنیم و تند تند بخوانیم و فعل هایمان را بجویم تا همه حس کنند این حرف ها مال خودمان است و به قدرت بیان ما ایمان بیاورند.

در هنگام ارایه مطالب به طور مداوم بگوییم (( استاد....................استاد......................)) تا استاد مربوطه احساس خوبی داشته باشد و دانشجویان کاملا متوجه شوند که ما سمینار را اصلا برای آن ها آماده نکرده ایم و بفهمند که باید بروند کشکشان را بسابند.

مطالب خود را طوری تنظیم کنیم که تا آخر فقط به معرفی کلی بنا بپردازیم و در حالی که تمام سوراخ سمبه های بنای مورد نظر را عکسبرداری کرده ایم، توضیحشان دهیم و آن ها را که عکسبرداری نکرده ایم از زبان عمله های محل برای استاد شرح دهیم.

در ارتباط با عموزاده ها، خواهرزاده ها، برادر زاده‌‌ها و اصولا تمام وابستگان سببی و نسبی معمار و مالک بنا اطلاعات دقیق و ارزشمندی در اختیار حضار محترم قرار دهیم تا متوجه شوند در ابتدای هر پروژه معماری به قبیله‌ی خود باید احترام بگذارند.

در هنگام روخوانی! سرخود را تا زانویمان پایین ببریم که حتی بغل دستی مان هم صدایمان را نشنود و دانشجویان از خواب بیدار نشوند! البته چند دقیقه ای سکوت کنیم تا خستگی خودمان هم در برود.

اگر دیدیم در هنگام ارایه سمینار ما استاد سرش پایین است صدایمان را بلند تر کنیم و وقتی سرش را بالا کرد مثل شیر در چشمهایش زل بزنیم و همین طور که از رو می خوانیم ارتباط بصریمان را مصرانه با وی حفظ کنیم.

امیدوارم این اصول در کنار اصول 3 گانه ویتروویوس برای دانشجویان معماری راهگشا باشد . ضمنا انتقادات و اصولی در این زمینه را که احیانا فراموش شده است یاد آوری نمایید.

با تشکر روح اله ادنانی

 

به نقل از

http://htcarc.blogspot.com/