رنج..

از تمام برنامه ی خیلی تخصصی غیرقابل عنوان!

فقط یکی دونقطه قابل اعتنا بود. 

چیزهایی که به برنامه های ما شرف میدهند 

غالبا همین نفس ها هستند.. 

خانم جانبازی که توی والفجر هشت شیمیایی شده بود

و به سختی توان صحبت داشت.. 

چند جمله اش توی جان من نشست

و حالا چند روز است که دارد هر روز مرا به خود میگذراند.. 

"رنج، آدمها را به کمال می رساند..." 

و من هر روز دارم به این فکر میکنم 

که چقدر تاب رنج را دارم.. 

رنجی که مرا با خود ببرد بالا.. 

و نه رنج رغت بار..

ادعونی..استجب لکم

ربناافرغ علینا صبراو ثبت اقدامناو نصرنا علی القوم الکافرین..

غیاث الدین

آخرش که چی؟باید بریم..باید بسپریم بریم..سپردن به ما رفتن...به وحدانیت خدا ازت نمیگذرم اگر ادامه ندی...